مرور و تحلیلی بر درمان فراشناختی اختلال استرس پس از سانحه: یک مطالعه مروری نظام دار

مقدمه: هدف مقاله حاضر مرور و تحلیل درمان فراشناختی (mct) به عنوان یکی از مداخلات اثربخش در درمان اختلال استرس پس از سانحه (ptsd) در دو دهه اخیر می باشد. مواد و روش ها: این مقاله به روش مقالات مروری نظام دار، به بررسی مفروضه ها و مداخلات زیربنایی و اساسی درمان فراشناختی (mct) اختلال استرس پس از سانحه و مطالعات به عمل آمده در زمینه اثربخشی این رویکرد درمانی از سال 2000 تا 2013 از طریق پایگاه های اطلاع رسانی پاب مد، الزویر و گوگل اسکولار، می پردازد. نتایج: در mct، باورهای فراشناختی منفی، پردازش های شناختی و توجهی ناکارآمد (نشخوار فکری، فرانگرانی، اجتناب، فرونشانی فکر، پایش مداوم تهدید) به عنوان علت اصلی ptsd تلقی می شوند. بر خلاف درمان های رفتاری – شناختی درمان در mct شامل مواجهه و بحث و گفتگو پیرامون محتوای شناختی نیست، بلکه درمان و آموزش بیشتر متمرکز بر نوع پردازش و فرایند تفکر است. بحث و نتیجه گیری: درمان فراشناختی رویکرد نو پدیدی است که در نتیجه مدل سازی و فرضیه آزمایی نظام دار بوجود آمده و به فنون مختلفی منجر شده است که اثربخشی آنها در مطالعات علمی نشان داده شده است. این رویکرد در درک و درمان اختلال های روانی مختلف به خصوص ptsd بسیار موثر بوده است.